دانلود بروشور ارزشیابی کیفی توصیفی جهت آموزش خانواده

برای دانلود بر روی کلمه دریافت کلیک کنید.

دانلود محتوای کتب درسی پایه اول جهت آموزش خانواده

جهت دانلود بر روی دریافت کلیک کنید.

مقررات انضباطی دانش آموزان

1. وظایف دانش آموزان

مادهء 58. دانش آموزان در دوران تحصیل موظف‌اند موازین اسلامی و مقررات آموزش و پرورش را در اخلاق و رفتار خویش رعایت کنند که اهم آن‌ها به شرح زیر است:

1. رعایت شعائر دینی.

2. رعایت ادب و احترام نسبت به مدیر، معاون، معلمان، مربیان و دیگر کارکنان مدرسه.

3. رعایت حسن رفتار و اخلاق و همکاری با سایر دانش آموزان.

4. سعی شایسته در تحصیل، رعایت مقررات آموزشی و تربیتی، انجام فرائض دینی و مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی مدرسه.

5. حضور به موقع در مدرسه و خروج از آن در پایان ساعات مقرر (حضور در مدرسه در غیر ساعات مقرر برای استفاده از زمین ورزش، آزمایشگاه، کتابخانه، فعالیت‌های پرورشی و . . . منوط به اجازه‌ی ولی دانش آموز و موافقت مدیر و به سرپرستی او یا یکی از کارکنان مدرسه مجاز خواهد بود).

6. حضور مرتب در مدرسه و کلاس درس در تمام مدتی که مدرسه رسماً دایر است.

7. رعایت بهداشت و نظافت فردی و همکاری با دانش آموزان دیگر و مسؤولین مربوط در پاکیزه نگه داشتن فضای مدرسه.

8. استفاده از لباس، کفش، جوراب ساده و مناسب و اصلاح موی سر متناسب با شئوون دانش آموزی برای پسران و رعایت حجاب مناسب برای دختران.

9. خودداری از به کار بردن وسایل تجملی و آرایشی و پرهیز از همراه آوردن اشیای گرانب‌ها و وسایل غیرمرتبط با امور تحصیلی به مدرسه.

10. خودداری از خرید و فروش به غیر از مواردی که در آیین‌نامه شرکت تعاونی دانش آموزی پیش‌بینی شده است.

11. مراقبت از وسایل شخصی و اهتمام در حفظ و نگهداری اموال، تجهیزات و ساختمان مدرسه (چنانچه دانش آموزی به وسایل و ساختمان مدرسه یا سایر دانش آموزان خسارت وارد آورد، باید خسارت وارده توسط دانش آموز یا ولی وی جبران شود).

تبصره. برگه‌هایی که در موقع ثبت‌نام توسط دانش آموز و ولی او تکمیل می‌شود، باید حاوی اهم وظایف انضباطی دانش آموزان باشد تا ضمن آگاهی و توجه، دانش آموز و ولی او انجام این وظایف را تعهد کنند.

مادهء 69. مدیر موظف است در مواردی که دانش آموز تأخیر ورود مکرر یا غیبت غیرموجه داشته باشد، مراتب را به اطلاع ولی وی برساند تا با همکاری ولی چاره‌جویی لازم معمول شود. چنان‌چه غیبت دانش آموز پسر مشمول وظیفه‌ی عمومی بیش از حد مقرر در مادهء 39 این آیین نامه می‌باشد مدیر موظف است مراتب ترک تحصیل وی را به مراجع مربوط اعلام کند.

مادهء 70. غیبت غیرموجه و تأخیر ورود دانش آموز در دفتر انضباطی ثبت و موجب کسر نمره‌ی انضباط می‌شود و در صورت تأخیر ورود مکرر یا غیبت بیش از حد، مدیر مدرسه موظف است با نظر شورای مدرسه تصمیم مقتضی را برابر مفاد مادهء 76 اتخاذ نماید و مراتب را کتباً به ولی دانش آموز ابلاغ کند.

2. ترغیب و تشویق

مادهء 71. مدیر مدرسه باید برای ترغیب دانش آموزان به انجام صحیح وظایف خویش برنامه‌هایی را تهیه و با تأیید شورای مدرسه اجرا کند.

مادهء 72. دانش آموزانی که وظایف خود را به نحو شایسته انجام می‌دهند، به روش‌های زیر مورد تشویق قرار می‌گیرند:

1. تشویق شفاهی در کلاس در حضور دانش آموزان.

2. تشویق شفاهی در مراسم آغازین در حضور کلیه‌ی دانش آموزان.

3. تشویق کتبی و شفاهی در کلاس و اعلام آن به ولی دانش آموز.

4. تشویق کتبی و شفاهی در حضور کلیه‌ی دانش آموزان.

5. اعطای جایزه یا لوح تقدیر با امضای مدیر مدرسه در حضور همه‌ی دانش آموزان.

6. تشویق کتبی و اعطای لوح تقدیر از طرف اداره‌ی آموزش و پرورش.

7. معرفی برای شرکت در اردوهای تربیتی، آموزشی و فرهنگی.

8. اعطای نشان‌های دانش آموزی برابر ضوابط مصوب شورای عالی آموزش و پرورش.

تبصره. اتخاذ تصمیم در مورد بند 1 با معلم و مربی دانش آموز و بندهای 2 لغایت 5 توسط مدیر مدرسه و بندهای 6 و 7 پس از تأیید شورای مدرسه انجام خواهد گرفت.

مادهء 73. در انجام هر نوع تشویق باید موارد ذیل رعایت شود:

1. برنامه‌های تشویقی مدرسه باید منجر به تشویق و انگیزش درونی در دانش آموزان شده و روح امید، تعاون، عشق و به کار و کوشش و جدیت را در آنان توسعه دهد.

2. ملاک اصلی در تشویق، سعی و کوشش دانش آموز و میزان پیشرفت وی در مقایسه با وضع قبلی خود باشد.

3. تشویق باید به گونه‌ای انجام پذیرد که علت آن برای فردی که تشویق می‌شود و سایر دانش آموزان روشن باشد.

4. جوایزی که تهیه می‌شود باید متناسب با سن و ذوق دانش آموز باشد و ارزش آموزشی و تربیتی آن مورد توجه قرار گیرد.

5. خلاصه تشویق‌های مهم باید در پرونده‌ی تحصیلی دانش آموزان درج شود و در صورت عدم حضور اولیا به نحو مناسب به اطلاع آنان برسد.

6. تشویق هیچ دانش آموزی نباید سبب تحقیر دانش آموز دیگری شود و در اعمال تشویق‌ها نباید تبعیض و استثنایی بین دانش آموزان قائل شد.

3. تنبیه

مادهء 74. قصور و سهل‌انگاری دانش آموزان نسبت به انجام وظایف خود تخلف محسوب می‌شود. مدیر، شورای مدرسه، معاونان و مربیان موظف‌اند قبل از اعمال هر گونه تنبیه از وضع و موقعیت محصل آگاهی یابند و در جستجوی انگیزه و علت تخلف برآیند و نسبت به رفع آن اقدام کنند.

مادهء 75. تنبیه باید توجه دانش آموز را به اشتباه خود جلب و زمینه‌ی مناسب را برای ایجاد رفتار مطلوب در وی فراهم نماید لذا اعمال تنبیه باید متکی به یافته‌های علمی و استفاده از الگوهای مناسب تغییر رفتار باشد تا موجب تجری دانش آموز و اصرار وی بر تکرار اشتباه نشود.

مادهء 76. دانش آموزان متخلفی که راهنمایی‌ها و چاره‌جویی‌های تربیتی، در آن‌ها مفید و مؤثر نمی‌افتد، با رعایت تناسب به یکی از روش‌های زیر مورد تنبیه قرار می‌گیرند:

1. تذکر و اخطار شفاهی به طور خصوصی.

2. تذکر و اخطار شفاهی در حضور دانش آموزان کلاس مربوط.

3. تغییر کلاس، در صورت وجود کلاس‌های متعدد در یک پایه با اطلاع ولی دانش آموز.

4. اخطار کتبی و اطلاع به ولی دانش آموز.

5. اخراج موقت از مدرسه با اطلاع قبلی ولی دانش آموز، حداکثر برای مدت سه روز.

6. انتقال به مدرسه دیگر.

مادهء 77. اعمال هر گونه تنبیه دیگر از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی جهت تنبیه ممنوع است و در اعمال تنبیهات نباید بین دانش آموزان تبعیض و استثنایی قائل شد.

مادهء 78. اعمال تنبیه مندرج در بندهای 1 و 2 بر عهده‌ی معلم و مربی مربوط و بند 3 بر عهده‌ی مدیر و بندهای 4 و 5 پس از موافقت شورای مدرسه بر عهده مدیر است. در مورد بند 6 علاوه بر تأیید شورای مدرسه، اخذ موافقت اداره‌ی آموزش و پرورش نیز ضروری است.

مادهء 79. در دبیرستان‌ها و هنرستان‌های وابسته به سایر وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و مراکز غیروابسته به آموزش و پرورش و سایر واحدهای آموزشی که به علت منحصر به فرد بودن یا نظایر آن، انتقال دانش آموز از یک مدرسه به مدرسه‌ی دیگر ممکن نمی‌باشد، در صورت استمرار تخلف، شورای مدرسه با موافقت اداره‌ی آموزش و پرورش نسبت به اخراج دانش آموز از آن مدرسه اقدام می‌نماید.

تبصره. در مواردی که لازم است ولی دانش آموز در جریان تخلف فرزندش قرار گیرد، باید قبلاً حساسیت‌های ولی بررسی و آنگاه با روش مناسب او را در جریان رفتار فرزندش قرار داد.

مادهء 80. در صورتی که دانش آموزی به علت تخلف از مدرسه‌ای به مدرسه‌ی دیگر منتقل شود و نهایتاً تشخیص داده شود که نظم آموزشی و تربیتی را بر هم می‌زند و موجب انحراف و گمراهی دانش آموزان دیگر می‌شود، با تأیید شورای مدرسه و موافقت اداره‌ی آموزش و پرورش مربوط در نوبت اول از حضور در مدارس منطقه یا ناحیه آموزشی مربوط و برای نوبت دوم تا مدتی که اداره‌ی کل آموزش و پرورش استان تعیین می‌نماید، از حضور در کلیه‌ی مدارس محروم می‌شود و از اولیای او خواسته می‌شود که تعلیم و تربیت فرزند خویش را بیرون از مدرسه بر عهده گیرند.

مادهء 81. اعمال تنبیهات انضباطی مقرر در این آیین‌نامه‌ی باید با رعایت نکات زیر انجام پذیرد:

1. تنبیه انضباطی باید روشنگرانه و آگاه‌کننده باشد.

2. به شرایط جسمی و روانی، سنی، خانوادگی و اجتماعی دانش آموز توجه شود.

3. تنبیه با تخلفی که دانش آموز مرتکب شده، متناسب باشد و ترتیب و تدریج مناسب در اجرای تنبیه رعایت شود.

4. خیرخواهی مدرسه برای دانش آموز و ولی او بیان و روشن شود.

5. فاصله‌ی زمانی بین وقوع تخلف و اجرای تنبیه، نزدیک و منطقی باشد.

6. شیوه‌های جبران تخلف به دانش آموز ارائه گردد و از او خواسته شود که خطا و تخلف خود را جبران کند.

7. در اجرای تنبیه، آبروی دانش آموز حفظ شود و از تنبیه در حضور جمع جز در موارد ضروری اجتناب گردد.

4. وظایف مدرسه در ارتباط با مقررات انضباطی

مادهء 82. مدیر مدرسه موظف است همکاران خود را نسبت به موارد انضباطی آگاه کند و ممنوعیت تنبیه بدنی را تذکر دهد و در صورت مشاهده‌ی تخلف، مراتب را جهت اطلاع و اقدام لازم به اداره‌ی آموزش و پرورش منطقه گزارش دهد.

مادهء 83. تنبیه و تشویق اعممال شده و نتیجه‌ی آن در رفتار دانش آموز باید در دفتر انضباطی دانش آموزان درج شود و در تعیین نمره‌ی انضباط وی مورد توجه قرار گیرد.

تبصره. سوابق تخلف و تنبیه دانش آموز در پایان هر سال تحصیلی امحا خواهد شد تا سابقه‌ی نامناسبی برای دانش آموز باقی نماند.

مادهء 84. چنانچه دانش آموزی به اتهام جرمی از طریق مراجع قضایی به طور موقت بازداشت شود، پس از آزادی، شورای مدرسه نحوه ادامه تحصیل وی را تعیین می‌کند که پس از تأیید اداره‌ی آموزش و پرورش اجرا می‌شود. مدت بازداشت دانش آموز به عنوان وقفه‌ی تحصیلی محسوب می‌شود.

مادهء 85. مدیر مدرسه موظف است با همکاری معلمان، مربیان و شورای دانش آموزان، وظایف دانش آموزان و چگونگی تشویق‌ها و اجمالی از تنبیه‌های پیش‌بینی شده در این آیین‌نامه را به تناسب سن و فهم دانش آموزان و به اقتضای شرایط، به آنان آموزش دهد.

9 قدم قبل از رفتن کودک به مدرسه را به خوبی بردارید.

1. آرامش خود را بازیابید. اضطراب جدایی طبیعی است. و اتفاق ناخوشایندی نیست که شما باعث و بانی آن باشید.
2. جدایی هایی کوتاه مدت را تمرین کنید. کودک شما اضطراب جدایی را لحظه ای که شما  از دیدرس او  خارج می شوید، تجربه می کند، حتی اگر فقط برای یک فنجان چای به آشپزخانه رفته باشید . هنگامی که او شروع به خزیدن یا چهار دست و پا راه رفتن می کند و دست و پا می زند، قبل از اینکه او را بغل کنید یا سراسیمه پیش او برگردید ،یک یا دو دقیقه صبر کنید. اگر شما مجبور به رفتن به منطقۀ دیگری از خانه شدید، به او بگویید که بر می گردید. اگر او گریه کرد، به جای اینکه با عجله پیش او برگردید، از همان جا او را صدا کنید یا با او حرف بزنید.
3. کودک خود را از اوایل تولد به جمع دوستان و خانواده عادت دهید. گالاگر می گوید: «بچه ها طی تمامی مراحل رشد باید با مردم سرو کار داشته باشند و معاشرت کنند». اگر فرزند شما در بغل شخص دیگری ناآرامی می کند ، سریع واکنش نشان ندهید و او را از آغوش او بیرون نکشید.
4. برای زمان خواب آماده باشید. اضطراب جدایی در این زمان بسیار بالاست، بنابراین هنگام خواب شب کنار وی بنشینید ، او را آرام ، و برای خواب آماده کنید ،به او بگویید که دوستش دارید و جای دوری نمی روید و همه چیز رو به راه است.
5. همیشه بعد از زمان چرت زدن و تغذیۀ کودک وی را ترک کنید. زمانی که کودکان ،خسته، گرسنه یا بیمار هستند، جدایی از شما به احتمال زیاد به آنها سخت تر می گذرد. در صورت امکان، سعی کنید وی را در این شرایط ترک نکنید.
6. حقۀ حواس پرت کردن را به کار گیرید. از پرستار ،خواهر یا دوستتان بخواهید درست قبل از بیرون رفتن شما از در، حواس کودکتان را پرت کند.
7. حواستان به واکنش خود نیز باشد. می دانیم که بسیار سخت است ، اما سعی کنید از پاسخ به عکس العمل کودک در این زمان خودداری کنید و طوری رفتار نکنید که انگار  فاجعه ی روی داده است. اگر هر بار که شما آمادۀ ترک کردن خانه می شوید با ترس و لرز رفتار کنید، کودک شما نیز وحشت زده و دست پاچه خواهد شد.
8. چند دقیقه با وی وقت صرف کنید. قبل از ترک کردن کودک در مهد کودک یا همراه پرستار در خانه ،زمان کمی را به بازی کردن و وقت گذراندن با وی اختصاص دهید. سپس به او بگوئید که شما به زودی بر خواهید گشت .این گفته یا نشان دادن علاقه به وی برایش قوت قلب است.
9. نگران نباشید . بعد از اینکه شما وی را ترک کردید، آبشار اشک های وی خشک خواهد شد. اشک او برای این است که شما را از رفتن منصرف کند و مدت کوتاهی پس از رفتن شما این رفتار پایان خواهد گرفت. بنابراین، هرچقدر اشک او برای شما استرس زا باشد، مطمئن باشید که او به زودی آرام خواهد گرفت.

قبل از فرستادن کودکم به مدرسه باید...

اول مهر برای همه جزء خاطرات فراموش‌نشدنی است، هرچقدر هم که با گریه و ناراحتی همراه بوده باشد. اما به هر حال اولین روز مدرسه پر از تلاطم‌های عاطفی است. کوچولوی شما قرار است برای اولین بار از آغوش گرم شما دور شود و چند ساعتی از روزش را در جایی به نام مدرسه باشد. از آنجایی که ممکن است بسیاری از کودکان تجربه مهدکودک و پیش دبستانی نداشته باشند یا اگر هم داشته باشند مکلف به انجام مشق و درس و حضور مستمر نبوده‌اند، محیط مدرسه و ورود به آن می‌تواند ایجاد دلهره و اضطراب کند.
مهم‌ترین نکته این است که قبل از ورود به این محیط باید آمادگی لازم را برای او ایجاد کنید. به این ترتیب اولین روز مدرسه به جای همراه شدن با گریه فرزندتان با خاطره‌ای هیجان‌انگیز همراه خواهد بود و او دیگر از نشستن کنار فرد دیگری که اصلا برایش آشنا نیست واهمه ندارد و آن را فرصتی برای دوستی می‌بیند. راه‌های زیادی وجود دارد تا شما یک خداحافظی خوب و یک شروع موفق را برای کودک ایجاد کنید. راهنمای ما را بخوانید تا آمادگی لازم را برای روزهای اول مدرسه پیدا کنید.
روال مدرسه را  از چند هفته قبل برقرار کنید
بهترین کار این است که چند هفته پایانی شهریور را برای برگشتن به ریتم روزانه مدرسه اختصاص دهید. مثلا هر روز صبح به موقع کودک را بیدار کنید و لباس‌هایش را بپوشانید. صبحانه، ناهار، شام و میان وعده را در زمان‌های مشخصی که به زمان مدرسه نزدیک است بخورید. همچنین مهم است که فرزندتان را صبح‌ها عادت دهید که از خانه بیرون برود. بهانه‌اش را هم باید پیدا کنید، مثلا می‌توانید چند هفته آخر فعالیت‌هایی ترتیب دهید و اگر اهل ورزش صبحگاهی هستید او را با خود ببرید. این کار بدون شک برای والدین شاغل سخت خواهد بود اما وقتی مدارس باز ‌شود کارتان راحت‌تر می‌شود.
ساعت خواب را تنظیم کنید
از آنجا که ممکن است به دلیل نداشتن برنامه مشخص، وقت خواب کودک هم زمان مشخصی نداشته باشد، باید از چند هفته قبل کودک را وارد یک برنامه خواب منظم کنید طوری که ساعت 9 شب حتما به تختخواب برود و صبح ساعت مشخصی از خواب بیدار شود. میزان خواب معمول برای کودکان 7 ساله حدود 8 ساعت است.
با خرید لوازم مدرسه ذهن  او را آماده کنید
یکی از راه‌های به هیجان آوردن فرزندتان برای روزهای مدرسه، خرید لوازم مدرسه اعم از کیف و کفش و لوازم‌التحریر است. در هفته‌های پایانی خرید وسایل مدرسه را آغاز کرده و وظایف دانش‌آموزی را تمرین کنید. مثلا آماده کردن کیف، پوشیدن روپوش و مقنعه، بستن کفش و یاد گرفتن آدرس و شماره تلفن. بهتر است از همین حالا جای مشخصی مثلا نزدیک دربرای قرار دادن آنچه صبح‌ها باید با خود ببرد تعبیه کنید. به این ترتیب کمتر احتمال فراموش کردن لوازم ضروری وجود دارد.
عادت غذایی را  از همین حالا در او ایجاد کنید
از همین ابتدا فرزندتان را به خوردن خوراکی‌های سالم عادت دهید. دلیلی ندارد تمام خوراکی‌های رنگارنگ سوپر را در کیف فرزندتان بگذارید. به فرزندتان هم بیاموزید پاستیل، چیپس، پفک، اسنک و... هیچ سودی برای او ندارد. میوه‌های سفت که پوست‌شان راحت جدا می‌شود یا باید آنها را گاز زد (به جای آبمیوه پاکتی)، نان‌، پنیر و گردو (گوجه را تکه نکنید زیرا آب زیادی دارد و تا زمانی که فرزندتان آن را بخورد خراب می‌شود)، مغز‌ها، پاکت شیر کوچک (به جای شیر کاکائو)، خرما، حلوا، کلوچه و... به او بدهید. مضرات هله هوله‌ها را به او بیاموزید تا اگر همکلاسی‌هایش خوراکی‌های او را مسخره کردند بتواند جواب آنها را بدهد.
او را مستقل بار بیاورید
از زمانی که فرزندتان پا به مدرسه می‌گذارد موظف است مسائل زیادی را خودش به تنهایی مدیریت کند. شما می‌توانید با صحبت کردن او را برای این مسئله آماده کنید. به او مسئولیت بدهید. مثلا به او بگویید خودش برای تکالیفش برنامه بریزد، اینکه کی و چگونه تکالیف را انجام می‌دهد را به عهده خودش بگذارید. اگر فرزندتان کوچک است می‌توانید کارهایی به او یاد دهید که اعتماد به نفسش را بالا ببرد به طور مثال گره زدن کفش‌ها. اگر کودک شما بتواند نیازهای اساسی را بدون تکیه به بزرگسالان برآورده کند راحت‌تر به مدرسه می‌رود.
همه چیز را خوب تشریح کنید
به او بگویید همه بچه‌ها به اندازه او می‌دانند و محیط مدرسه برای همه آنها مانند او خجالت‌آور و پراسترس است. اگر چند تا از بچه‌ها از قبل هم را می‌شناسند، دلیلی ندارد احساس غربت کند. خودش به همکلاسی‌ها سلام کند، اسم‌شان را بپرسد، در مورد علایق مشترک و... بپرسد و بگوید. به او یاد بدهید که اگر یکی از همکلاسی‌ها او را انکار کرد، ناراحت نشود. محیط کلاس برای گوش سپردن به معلم و تعاملات هنگام یادگیری است. دوستی‌ها برای زنگ تفریح است که آن موقع هم اگر شاگرد خوب، زرنگ و پرتوانی باشد، همه دوست دارند بیایند با او دوست شوند. از مدرسه، مدیر، ناظم، معلم، هم‌شاگردی‌ها، درس‌ها، گچ، تخته، خاطرات خودتان، زنگ تفریح و... مفصل تعریف کنید. از آینده آنهایی که درس خوانده‌اند و موفق شده‌اند با آب و تاب تعریف کرده و اشتیاق رفتن به مدرسه را درکوچولوی‌تان شعله‌ور کنید.
روزهای اول همراه او باشید
اولین‌ها همیشه علاوه بر هیجان با نگرانی و شاید ترس هم همراه باشند. این در مورد اولین روز ورود به مدرسه هم صادق است، بنابراین همراهی کردن کودک در روزهای اول بسیار اهمیت دارد. حتی اگر از سرویس مدرسه استفاده می‌کند، روزهای اول بهتر است خودتان فرزندتان را در رفتن و برگشتن از مدرسه همراهی کنید. برای این کار شاید مجبور باشید ساعت کاری‌تان را طوری تنظیم کنید که خودتان یا همسرتان حتما در خانه باشید. اما بعد از اینکه کودک عادت کرد، می‌توان از دیگر اعضای خانواده مانند پدربزرگ و مادربزرگ هم کمک گرفت.
یک خداحافظی شیرین ترتیب دهید
وقتی به مدرسه رسیدید مراسم خداحافظی را کوتاه و شیرین تمام کنید. ممکن است معلم به شما اجازه دهد کمی با فرزندتان بمانید اما از فعالیت‌های ادامه‌دار مثل کشیدن نقاشی جلوگیری کنید چون در این حالت ممکن است فرزندتان برای اینکه شما از کنارش نروید، مدام بگوید نقاشی هنوز تمام نشده است. او را در آغوش بگیرید و به او بگویید بعد از مدرسه منتظرش خواهید بود. چون چنین قولی داده‌اید حواستان باشد که سر ساعت آنجا باشید. بعضی از والدین با خواندن شعر و قصه از فرزندشان جدا می‌شوند. به هر حال هر پدر و مادری بهتر می‌داند کودکش چگونه آرام می‌‌گیرد.
برای گریه‌ها راه‌حل پیدا کنید
برخی بچه‌ها شرایط سخت‌تری برای رفتن به مدرسه دارند و ممکن است هفته‌‌ها برای رفتن به مدرسه گریه کنند و از شما خواهش کنند آنها را به مدرسه نبرید. بچه‌هایی هم هستند که با خوشحالی مدرسه را شروع می‌کنند اما بعد از 3 هفته وقتی می‌خواهید از آنها جدا شوید شروع به گریه می‌کنند. بیشتر بچه‌ها اوقات خوبی را در مدرسه تجربه می‌کنند اما از تنها ماندن در مدرسه ناراحت می‌شوند. به نظر سنگدلی می‌آید که فرزند گریان‌تان را ترک کنید اما باید بدانید هر بچه گریانی بعد از چند دقیقه آرام می‌شود. صبوری و دلسوزی ممکن است کار دست‌تان دهد. با کودک صحبت کنید و آنچه موجب ترس او شده را باهم کشف کنید. شاید در همین کشف و شهودها تازه بفهمید تنها نگرانی کودک این است که نمی‌تواند کاپشنش را تنش کند. خب این را می‌توانید با هم تمرین کنید و به او بگویید اگر به مشکلی برخورد معلم آنجاست و می‌تواند کمکش کند. در برابر گریه‌های کودک مقاومت نشان دهید مثلا دوباره برنگردید و او را بغل کنید. حتی اگر برای شما هم سخت است که گریه‌های فرزندتان را ببینید هیچ وقت بدون خداحافظی او را ترک نکنید. ممکن است از اینکه او را با این حال ترک می‌کنید احساس گناه کنید اما این وظیفه معلم است که این مسئله را حل کند هرچند می‌توانید به معلم کمک کنید و اطلاعاتی درباره آنچه می‌تواند کودک‌تان را آرام کند به او بدهید تا او توجه کودک را به خود جلب کند. به یاد داشته باشید این گریه‌ها همیشگی نیستند و کودک شما کم کم به معلم و روزهای مدرسه عادت خواهد کرد.
زمان و مکانی برای تکالیف تعیین کنید
برخی والدین خود را مسئول کامل انجام تکالیف می‌دانند؛ به صورتی که در زمان انجام تکالیف بالای سر دانش‌آموز حضور دارند، زمان شروع انجام تکالیف را تعیین و راهنمایی‌های زائدی ارائه می‌کنند. هر چند لازم است والدین به ویژه در سال‌های اول دبستان و آمادگی با نظارت خود برنامه‌ریزی و مسئولیت‌پذیری را به کودک آموزش دهند، اما برخی والدین به اشتباه این مسئولیت را خود برعهده می‌گیرند، بنابراین نمی‌توانند احساس مسئولیت در قبال انجام تکالیف را به فرزند خود یاد دهند. به طوری که اگر یک روز مادر حضور نداشته باشد کودک اصلا به یاد هم نخواهد آورد که باید تکالیفش را انجام دهد. بهتر است از همین حالا جایی را برای انجام تکالیف اختصاص دهید. فرقی نمی‌‌کند روی میز آشپزخانه باشد یا در اتاقش اما تا آنجا که امکان دارد خودتان را هنگام انجام تکالیف در دسترس قرار دهید به خصوص در مورد بچه‌های کوچک‌تر. ممکن است در حال آشپزی یا خواندن روزنامه باشید اما در عین حال باید حواستان به روند انجام تکالیف باشد.
از او درباره اتفاقات مدرسه بپرسید
وقتی با فرزندتان به خانه برمی‌گردید از اینکه در مدرسه چه کارهایی کرده، سؤال کنید و از او بخواهید روزش را برایتان تعریف کند. بهتر است با معلم فرزندتان صحبت کنید تا بفهمید کودکتان بیشتر از چه چیزی در کلاس خوشش می‌آید که بتوانید آن را در خانه اجرا کنید یا به او بگویید «انگار تو از نقاشی روی میز خوشت میاد؛ فردا هم می‌تونی این کار رو بکنی.»

خصوصیات کودکان هفت ساله

خصوصیات جسمانی - حرکتی :

• سرعت رشد نسبت به مراحل قبل و بعد از آن کمتر است .

• از جوش و خروش و سبکسری های کودکی کاسته می شود .

• نقاشی های ابتکاری کمتر دیده می شود .

• فعالیت های کودکان شباهت زیادی به یکدیگر دارد .

• اشیاء مورد علاقه خود را بزرگتر نقاشی می کند .

• به بازی های پر جنب و جوش علاقه زیادی دارد .

• آموزش خط با حروف کتابی را یاد می گیرد .

• سعی می کند از روی مدل های مشهود و مورد علاقه اش نقاشی کند .

 
خصوصیات عقلی - ذهنی :

• به تدریج می فهمد که تمام تغییر شکل های ظاهری با تغییر مقدار و اندازه همراه نیست .

• می تواند جنبه ها یا ابعاد مختلف یک موقعیت را به هم ارتباط دهد .

• رفتار گویایی تا حدودی به بزرگسالان شباهت دارد .

• مقاومت او در برابر تلقین کم است .

• نام اشیایی را که می بیند می آموزد .

• فراوانی تجربیات عینی به سازماندهی افکار او کمک می کند .

• فراوانی و تعمیم مفاهیم کودک بر اساس برخورد مستقیم او با اشیاء است .

• با آشنایی به خواندن و نوشتن و حساب کردن به مفاهیم مختلف دست می یابد .

• وارد کردن او به حفظ سنوات در درس تاریخ کمکی به رشد فکری او نمی کند .

• از درک قوانین علوم تجربی عاجز است .

• قادر است اشیاء را به اندازه کوچک بزرگ و متوسط طبقه بندی کند .

• برای او گل حیوان و عروسک بیش از هر چیز جالب است .

• انواع حافظه سمعی و بصری و جرکتی در او ÷دیدار می شود .

 
خصوصیات عاطفی :

• انفعالات عاطفی را از بزرگسالان تقلید می کند .

• نسبت به سنین گذشته متانت و وقار بیشتری ÷یدا می کند .

• عواطف رنج آور و خوشحال کننده در تحریک عواطف او تاثیر دارد .

• حالات هیجانی و خشم کوتاه مدت است و بیش از چند دقیقه طول نمی کشد .

• در برابر خشم و ترس واکنش های او جنبه بدنی و حرکتی دارد .

• متارکه پدر و مادر و یا مرگ آنها تعادل عاطفی او را به هم می زند .

• امنیت خاطر و نداشتن اضطراب از احتیاجات ضروری این دوره است .

• در این مرحله بیش از مراحل گذشته از روابط عاطفی خانواده متاثر می شود .

• از دست دادن تملک مادی در او ایجاد خشم می کند .

 
خصوصیات اجتماعی :

• روابط اجتماعی وسیعتر و شدیدتر از مرحله قبل است .

• به استثنای والدین و معلمین دوستان نزدیک نقش مهمی در اجتماعی کردن او دارند .

• در بازی جنسیت همبازی را در نظر نمی گیرد .

• در انتخاب دوست شواهد ظاهری را ملاک قرار می دهد .

• وابستگی کودک به مادر کم می شود .

• شخصیت او در تماس با دیگران تغییر شکل می یابد .

• خطوط اصلی شخصیت او در این دوره کم و بیش نمایان است .

• کودکی که از محبت والدین محروم مانده است در این دوره معمولا دچار ناسازگاری رفتاری می شود .

• نزاع ها بیشتر برای اثبات وجود است و ریشه دیگری ندارد .

• روابط اجتماعی او با تعداد کمی از کودکان برقرار می شود .

نکته ها و گفتنی ها

<sub>1- چنانچه پس از سنجش ، مشخص شد که فرزندتان ، مشکل بینایی یا شنوایی دارد ، حتماً برای اصلاح آن به طور جدی اقدام نمایید.
2- اگر کودک شما بیماری خاصی ، مانند : آسم ، خون دماغ شدن ، تپش قلب و یا حساسیت به اشیا مختلف و یا مشکل خاص رفتاری دارد . حتماً صادقانه معلم و دفترمدرسه را در جریان بگذارید تا در مواقع ضروری با آگاهی تصمیم مناسب بگیرند. 

3- نام و نام خانوادگی ، نام پدر و مادر ، آدرس منزل ، شماره تلفن منزل و محل کار پدر و یا مادر را به فرزندتان بیاموزید.( یا در برگه ای نوشته و در کیف او قرار دهید(

4- موارد زیر را عملاً چندین بار با فرزندتان تمرین نمایید، تا به خوبی فراگیرد. الف ـ عبور از عرض خیابان ، ازمحل های خط کشی شده ، با توجه به چراغ راهنمایی . ب ـ چگونگی تهیه بلیط اتوبوس و شناسایی ایستگاه هایی که باید سوار یا پیاده شود. ج ـ تاکید بر استفاده از پیاده رو ، در صورتی که فرزندتان پیاده به مدرسه می رود. دـ چگونگی مراقبت از وسایل شخصی و کیف مدرسه . هـ ـ پرهیز از بازیگوشی در راه مدرسه و سرزدن بی دلیل به مغازه های مسیر یا خرید از فروشندگان دوره گرد. و ـ صحبت نکردن با افراد ناشناس و غیر مطمئن در مسیر راه و عدم همراهی با آن ها. زـ اگر لازم است با ماشین به مدرسه برود ، دست و سر خود را از پنجره بیرون نکند و به وسایل داخل وسیله نقلیه آسیبی نرساند.         

5- برای آن که در انجام امور روزمره اش بتواند از نظم و توالی خاصی پیروی کند و به راحتی با نظم موجود در مدرسه ، کلاس و منزل منطبق گردد ، با انجام امور زیر به او کمک کنید: الف ـ به او کمک کنید تا برای یک روز خود ، از صبح که بر می خیزد تا شب که می خوابد ، برنامه ای که عملاً قادر به انجام آن است ، پی ریزی کندکه این برنامه می تواند شامل موارد زیر باشد : زمان بیدارشدن ، رفتن به دستشویی ، مسواک زدن ، صرف صبحانه ، انجام تکالیف مدرسه و مطالعه آن ، بازی ، کمک به والدین در حد توان ، ناهار و . . . ب ـ میزان استفاده از تلویزیون و یا کامپیوتر و یا سایر بازی ها برای او تعیین گردد. ج ـ در اجرای هر چه بهتر برنامه اش ، به او کمک کنید و از تشویق به موقع و مناسب ، غفلت نکنید . اما اگر در انجام برنامه ، سرپیچی و سستی نشان داد  هرگز به توبیخ و تنبیه متوسل نشوید ، بلکه بهتر است از امتیازات او کم کنید.         

6- فرزندتان را تشویق کنید که از لباس مدرسه ( که از طریق مدرسه مشخص می شود ) استفاده نماید.      

7- کفش مناسبی برای فرزندتان تهیه کنید که نه تنگ باشد ( چون درحال رشد است ) و نه گشاد و سنگین.

8- در کیف فرزندتان یک دستمال پارچه ای یا چند دستمال کاغذی و یک لیوان ترجیحاً در دار قرار دهید.

9-برای فرزندتان یک کیف سبک انتخاب کنید که بتواند آن را به پشت خود بیندازد و حمل کند . زیرا بهترین راه حمل کیف ، به صورت کوله پشتی است .

10- با توجه به این که فرزندتان در کلاس اول بیشتر با مداد مشکی و مداد رنگی ، کار می کند ، مدادهای خوب و بادوام برایش تهیه کنید ( از تهیه مداد نوکی یا مداد های فانتزی خودداری کنید(

11- چند دفتر کم برگ (40 برگ ) و مناسب ، تهیه کنید . اما همگی را یکباره در اختیار او قرار ندهید.       

12- روی مدادها ، پاک کن ، مداد تراش و دفتر های فرزندتان ، با برچسب های کوچک ، نام و کلاس و درس مربوطه را بنویسید. و کتاب ها و دفترهایش را جلد نمایید. 

 13- پاک کنی برای فرزندتان بخرید که فانتزی نباشد و به خوبی اثر مداد را پاک و محو نماید.     

14-صبح ها به موقع از خواب بیدار شود تا آمادگی و نشاط لازم برای رفتن به مدرسه را داشته باشد.         

15- صبحانه و ناهار به طور کامل و به خوبی میل نمایدو برای زنگ های تفریح نان و پنیر و یا میوه و یا خوراکی های مفید به همراه داشته باشد.           

16- کمد و یا مکانی از اتاق را به او اختصاص دهید و او را ملزم کنید که لوازم شخصی اش را در آن به طور مرتب و منظم قرار دهد.

17- وجود تفاوت های فردی را به او گوشزد نمایید تا  به دیگران احترام بگذارد و آنهارا مسخره نکند.        

18-احترام به خدمتگزاران جامعه مانند : پلیس ، رفتگر ، نانوا ، خدمتگزار مدرسه ، معلمان ، مدیر و . . . را به او بیاموزید.( تقویت روحیه قدرشناسی و سپاسگزاری(

19- فرزندتان در روز های آغازین ممکن است با سوالات مبهمی روبرو شود شما با آگاهی و شناختی که از فرزندتان دارید می توانید با ایجاد ذهنیت مثبت نسبت به حل چنین ابهام هایی او را کمک کنید. 

20-به جهت حساس بودن آموزش های لازم در این پایه ، غیبت ننماید واگر فرزند شما بیمار شد و نظر دکتر معالج این بود که به مدرسه نرود از پزشک گواهی غیبت بگیریدو علت غیبت فرزندتان را سریعاً به مدرسه اطلاع دهید.   

21- کودک دوست دارد که گزارش کارهایی که در مدرسه انجام داده است را با شوق برای والدینش تعریف کند پس شما با علاقه به گفته هایش گوش دهید و به کارهایی که در مدرسه انجام داده توجه نمایید.        

22- با حضور در مدرسه از وضعیت درسی فرزندتان هر 15 روزیکبار مطلع گردیدو راهکارهای مناسب را پیگیری کنید. ( در زنگ های تفریح ) و وقتی از شما برای حضور در مدرسه دعوت می شود ، مقید باشید و سعی کنید تا به موقع در جلسات حضور یابید. چون کودک شما برای این موضوع اهمیت خاصی قائل است .

23-قبل از تدریس آموزگار ، از آموزش فارسی و ریاضی ، به فرزندتان خودداری کنید تا با آموزش معلم مغایر نشود و کودک با دوگانگی روبرو نگردد.

24- هرگز تکلیفی را مستقیماً برای او ننویسیدیا پاسخ مستقیم به سوالات درسی او ندهید بلکه فقط او را به سمت جواب صحیح راهنمایی کنید.

25- ارزشیابی تمام دروس فرزندتان در کلاس درس به صورت کیفی ـ توصیفی خواهد بود لذا از دادن نمره عددی به تکالیف و املاهای فرزندتان بپرهیزید.

26- برای اینکه فرزندتان حتماً نمره عالی یا خیلی خوب بگیرد اصرار بیش از حد نداشته باشید و یا با اخذ نمره کمتر از آن سرزنش نکنید بلکه باید به او تفهیم کنید که با مطالعه منظم و بیشتر ، به موفقیت های بیشتری دست خواهد یافت.         

27- با یکنواخت شدن کار رفت و آمد کودک به مدرسه ، نیاز وی به داشتن تفریح و تعطیلات، بیشتر می شود . لذا والدین دور اندیش ، باید به این نیاز فرزندشان بی توجه نبوده و از فرصت های بدست آمده در بین سال و تعطیلات آخر هفته برای تفوبت روحیه و ایجاد نشاط در فرزندشان ، استفاده کنند.

28-خود شما الگویی برای آنها باشید . مثلاً وقتی فرزند شما ، والدینش را در ساعاتی از روز مشغول مطالعه دید ، او هم به مطالعه روی می آورد.

29-کارهای او اگر هم کوچک باشد با تحسین و تشویق ، تقویت نمایید. اما مراقب باشید که تشویق ها جنبه ی باج خواهی به خود نگیرد.</sub>

_{. . .}                                                                                                                                  

 

10 نکته اساسی برای اولیا

آغاز نخستین سال تحصیلی، همواره برای والدین کلاس اولی ها توأم با شادی و دلهره است. والدین معمولاً نگران چگونگی سازگاری کودک با محیط و اولیای مدرسه، رعایت قوانین آن، همچنین انجام تکالیف و... هستند. معمولاً بخش زیادی از این نگرانی ها بی دلیل است و اغلب کودکان به سادگی با مدرسه و مسائل مرتبط با آن، به خوبی ارتباط برقرار می کنند. با این حال مانند هر مرحله ای از تحول، گاه ممکن است کودک با مشکلاتی مواجه شود. در ادامه به برخی از نکاتی که عمل به آن، به افزایش آگاهی والدین و کمک به کاهش مشکلات کودک می انجامد اشاره می شود:

 

1 - ارتباط مستمر با مدرسه :

تلاش کنید در فواصل زمانی معین با اولیای مدرسه ارتباط داشته باشید و از کلیت روند فعالیت کودک تان در همه ابعاد آموزشی و رفتاری مطلع باشید.

 

2 - زمانی برای حرف های مدرسه :

هر روز پس از پایان ساعات مدرسه زمانی را برای گوش سپردن به صحبت های کودک در زمینه نحوه گذران اوقاتش در مدرسه اختصاص دهید. همچنین دورادور بر انجام تکالیف او نظارت داشته باشید.

 

3 - بر عهده نگرفتن تمام مسئولیت :

تاکید بر نظارت والدین بر امور و تکالیف مرتبط با مدرسه، به معنی قبول مسئولیت کامل تکالیف کودک از سوی والدین نیست. متاسفانه بسیاری از والدین به جای نظارت بر امور کودک، خود را موظف به درگیر شدن در تمامی کارهای او می دانند و به گونه ای عمل می کنند تا کودک به این باور برسد که انجام تکالیف باید از سوی والدین و همواره در کنار آنان انجام گیرد، همچنین این باور در کودک شکل می گیرد که اگر تکلیفی را انجام می دهد در واقع لطفی به والدین کرده است.

 

4 - تشویق به خصوص در روزهای نخست :

در ابتدای ورود کودک به مدرسه، بسیار مناسب خواهد بود تا برای هر عملی (خصوصاً بدون تذکر والدین) که در راستای انجام تکالیف، جمع و جور کردن کتاب و دفتر یا مرتب کردن لباس ها و لوازم مدرسه از سوی کودک انجام می شود به وفور او را مورد تشویق و گاهی پاداش های کوچکی نیز برایش مد نظر قرار دهید. باز هم تاکید می شود که توجه و تشویق کودک متفاوت از تذکر دایمی و بر عهده گرفتن مسئولیت های کودک است.

 

5 - در جریان گذاشتن معلم :

اگر کودک از مشکل جسمانی و یا روان شناختی خاصی رنج می برد بهتر است که اولیای مدرسه را در جریان قرار دهید تا در صورت بروز مشکل حمایت کافی را برای او فراهم کنند. با این حال پیشنهاد می شود در زمینه مشکل کودک خصوصاً درباره مسائل روان شناختی اطمینان پیدا کنید که معلم یا دیگر کارکنان مدرسه از دانش کافی و لازم در آن حوزه برخوردار هستند.

 

6 - تأکید بر یادگیری نه کسب نمره بالا :

شیوه مطلوب آن است که از همان ابتدا به جای آن که بر اهمیت نمره تاکید شود بر ارزش علم آموزی صحه گذاشته شود تا کودک درگیر اضطراب های بی‌مورد نشود و علاقه به یادگیری در او درونی شود.

 

7 - زمینه ای برای برقراری روابط اجتماعی :

مدرسه، تنها مکانی برای یادگیری دانش نیست بلکه یکی از مهم ترین محیط هایی است که برای کودک فرصت تحول و شکوفایی شخصیت را فراهم می آورد.
از این رو، بهتر است او را در زمینه برقراری روابط و تعامل با دیگر کودکان، راهنمایی کنید؛ با این حال باز هم مسئولیت را بر عهده خود او قرار دهید و بگذارید تا تجربیات لازم را در این زمینه نیز کسب کند.

 

8 - اهمیت آموزش های اولیه :

همچنین قدم گذاشتن به محیط مدرسه نیازمند آموزش کودک در زمینه نحوه رفت و آمد به مدرسه، آشنایی با قوانین مربوط به عبور از خیابان، برخورد صحیح با افراد غریبه و نکات مربوط به رعایت بهداشت فردی و عمومی است، پس اگر قبلاً این آموزش ها را به کودک نداده اید، سعی کنید در این روزها کودک تان را با این موارد آشنا کنید.

 

9 - تأمین آسایش و آرامش :

تنظیم ساعات خواب و بیداری کودک اهمیت ویژه ای دارد. در این زمینه نیز برقراری چند قانون در خانه و ارائه پاداش هایی هرچند کوچک می تواند بسیار موثر واقع شود. علاوه بر این، تشویق به تنهایی کافی نیست بلکه مناسب تر آن است که با نزدیک شدن به ساعات خواب کودک از محرک های محیطی مثل نور اتاق، صدای تلویزیون و فعالیت های دسته جمعی بکاهید تا او برای خواب، آمادگی لازم را داشته باشد.

 

10 - درمان اضطراب های زیاد :

اندکی ناسازگاری در هماهنگی با این شرایط از سوی کودک طبیعی است، با این حال چنانچه کودک واکنش های اضطرابی، افسردگی و غمگینی یا آشفتگی غیرطبیعی داشت بهتر است از راهنمایی های تخصصی مشاوران و روان شناسان استفاده شود. همچنین گاه شرایطی پیش می آید که کودک برای مواجهه با موقعیت جدید مشکل چندانی ندارد، اما اضطراب خود والدین خصوصاً مادر به رفتارهای نامطلوب در کودک منجر می شود؛ بنابراین، بهتر است در چنین حالتی خود والدین نیز از مشاوره استفاده کنند.

ده مهارت اساسی را به کودک بیاموزید.

بهترین راه این است که خطراتی را که در کمین بچه‌هاست با زبانی قابل فهم برای آنها توضیح داد و بلافاصله روش‌های پیشگیری از این خطرات را هم به آنها آموزش داد و مهم تر از همه آموختن روش‌های محافظت از خود، شاید مهم‌ترین کاری باشد که والدین برای فرزندان‌شان انجام می‌دهند؛ حتی مهم‌تر از فراهم کردن خورد و خوراک و پوشاک مناسب....
 
البته همین‌ مهم‌ترین وظیفه، سخت‌ترین هم هست؛ چون اگر قرار باشد همه خطرات پیرامون کودک را به او توضیح بدهید، این کار آثار روانی نامطلوبی به جا می‌گذارد. در واقع کودک دیگر به هیچ چیز و هیچ کس اعتماد نخواهد داشت و یک احساس اضطراب و ترس همیشگی، با او همراه خواهد بود اما اگر از گفتن این خطرات صرف‌نظر کنید، باز هم این کارتان عواقب خاص خودش را خواهد داشت.
 
به گفته کارشناسان و روان شناسان ، در چنین مواردی باید خیلی حساب شده و منطقی با بچه‌ها صحبت کرد.. هیچ‌گاه نباید برای هوشیار کردن کودکان قصه‌های ترسناک برای آنها تعریف کرد چون این داستان‌ها بچه‌ها را در وحشت و اضطراب رها می‌کند و هیچ راه‌حلی به آنها یاد نمی‌دهد. در این خصوص می‌توان به 10 مهارت مهمی که پدران و مادران وظیفه دارند به فرزند خود آموزش بدهند، اشاره کرد.
 
1.احساس امنیت
 
باید به فرزند خود بیاموزید که هر انسانی حق و حقوقی دارد؛ از جمله حق نفس کشیدن، حق زنده ماندن و بسیاری حقوق دیگر. کودک باید بداند که حق امن ماندن و امنیت داشتن جزو حقوق طبیعی اوست و دیگران وظیفه دارند این حق او را به رسمیت بشناسند و رعایت کنند.
 
2.محافظت از بدن خود
 
کودک باید بداند که صاحب تمام بدن خود است و کسی حق ندارد بدون رضایت او و والدین‌اش، بدن وی را لمس کند.

3.کمک گرفتن از دیگران در برابر باج‌گیرها
 
افرادی که از بچه‌ها باج‌گیری می‌کنند از لحاظ روانی افرادی ترسو هستند که در برابر جمع هراسان می‌شوند و پا به فرار می‌گذارند. باید به کودک خود آموزش دهید که در چنین مواردی از دوستان نزدیک خود کمک بگیرد و حتما مساله را با مسوولان مدرسه یا با پدر و مادر در میان بگذارد. البته حتما به کودک بگویید در مواردی که باج‌گیرها برای او تهدید جانی داشتند مقاومت نکند. گاهی بچه‌ها از ترس اینکه به خاطر از دست دادن وسایل‌شان توسط والدین خود تنبیه شوند، به هیچ عنوان تسلیم نمی‌شوند و این بسیار خطرناک است.
 
4.گفتن حقیقت
 
اگر با فرزند خود مرتب صحبت کنید و همیشه به او یادآور شوید که پشتیبان همیشگی او در زندگی هستید، کودک هم یاد می‌گیرد مشکلات و رازهای خود را با شما در میان بگذارد و از شما کمک بگیرد.
 

5.مورد قبول قرارگرفتن
 
اگر فرزند شما مساله‌ای را که او را آزار می‌دهد یا باعث اضطراب او می‌شود برای شما تعریف کرد حتی اگر خیلی هم پیش‌پا افتاده بود هیچ‌گاه به او نخندید یا واکنشی نشان ندهید که او احساس حماقت کند چون این کار شما باعث می‌شود کودک کم‌کم مشکلات خود را بروز ندهد و اگر زمانی مورد آزار و اذیت واقعی هم قرار گرفت با شما مشورت نکند.
 
6.راز دار نبودن در بعضی مواقع
 
همیشه برنامه‌های تلویزیونی بچه‌ها یا حتی خود والدین، کودکان را به رازدار بودن تشویق می‌کنند و به کودکان می‌آموزند این رازداری باعث اعتماد دیگران به آنها می‌شود اما باید به فرزندان خود تاکید کنید که هیچ رازی نباید بین آنها و افراد بزرگ‌تر دور از چشم والدین وجود داشته باشد چون اکثر افرادی که کودک آزاری می‌کنند، به کودک می‌گویند بوسیدن یا تماس بدنی بین ما، رازی است که غیر از ما دو نفر کسی نباید آن را بفهمد.

7.مهارت «نه» گفتن
 
برخی والدین به فرزندان خود می‌آموزندکه همیشه باید به حرف بزرگ‌ترها گوش کرد و همیشه حق با بزرگ‌ترهاست اما در واقع، این آموزش کاملا غلط است و کودک باید یاد بگیرد که گاهی هم به خواسته‌های دیگران «نه» بگوید چون در غیر این صورت کودک خود را تسلیم هر نوع خواسته‌ بیمارگونه و آزاردهنده‌ای خواهد کرد.
 
 8.مخالفت با تماس بدنی
 
هر کودکی باید بداند که هیچ کس حق ندارد او را به زور ببوسد یا در آغوش بگیرد. باید به فرزند خود بیاموزیم که اگر فردی او را مجبور به انجام چنین کارهایی کرد، حتما به پدر و مادر یا بقیه اعضای خانواده اطلاع دهد.
 
9.صحبت نکردن با غریبه‌ها
 
کودکان هیچ‌گاه نباید با افراد غریبه صبحت کنند یا هدیه‌ای از آنها دریافت کنند حتی یک شکلات یا آدامس. البته به کودک خود آموزش دهید که گاهی استثناهایی هم وجود دارد. مثلا اگر در خیابان گم شد، باید پیش پلیس برود و از آنها کمک بخواهد.
 
 10.قانون‌شکنی
 
به کودکان خود آموزش بدهید که در مواقع خطر اجازه دارند هر قانونی را زیر پا بگذارند. حتما به آنها بفهمانید که در شرایط بحرانی هر کاری برای نجات خود انجام دهند، با پشتیبانی کامل شما همراه است. مثلا می‌توانند فرار کنند، خیلی بلند فریاد بکشند،  و...